Drenten aan het woord
Klik op het menu voor inhoud en andere functies.
Gebruik de pijlen aan de zijkant om door het magazine te bladeren.
Gebruik de pijlen aan de zijkant om door het magazine te bladeren.
“De windmolens en zonneparken schieten hier als paddenstoelen uit de grond. Je leest erover en je verwacht dat het allemaal wel even duurt. De verandering gaat echter onnavolgbaar snel. Voorheen wist ik niet zo goed wat horizonvervuiling was, maar daar heb ik nu een beeld bij. Van dichtbij zijn de windmolens machtige machines en ergens ook wel sierlijk. Van veraf zijn ze alom aanwezig en trekken ze de aandacht. Ik was nog niet klaar om ze die aandacht te geven. Ik vind ze niet sympathiek en heb ook niet het gevoel dat ze er ook voor mij staan. Ze zullen ook nooit mijn sympathie krijgen, evenals de zonneparken die ook veel plaats innemen, behalve in mijn hart.
Maar het maakt me ook bewust. De vele aardgaslocaties en de scheuren in mijn huis hebben daarvoor gezorgd. En dan ruil ik graag wat scheuren in voor wat ‘horizonvervuiling'. En als ik dan het grotere plaatje bekijk, dan valt er nog veel meer te verliezen dan alleen wat horizonvervuiling.”
“Hey buurman, vind jij het ook zo kwalijk dat die windmolens in de Veenkoloniën de omwonenden door de strot zijn geduwd? Het begon al toen de provincie bepaalde delen van Drenthe aanwees als 'zoekgebied'. Nou, daar ben je mooi klaar mee als je daar toevallig woont. De initiatiefnemers regelden het effe in Den Haag. Zonder overleg met de omgeving en voordat de omwonenden er iets tegen in konden brengen, was het al te laat. Want ineens vielen de windparken onder de Rijkscoördinatieregeling. Nou, berg je dan maar. Den Haag kent de lokale situatie niet en heeft zich daar ook niet in verdiept. Het ministerie van EZ heeft dan wel een rij verwijderd, maar laat dat nou net de verkeerde rij zijn. Dat is toch eigenlijk nauwelijks te bevatten?
Draagvlak voor het alternatief zonneparken is nooit serieus overwogen door het ministerie. Waarom niet? Er stond nu eenmaal vast dat 6000MW op land moest worden gerealiseerd. Nu hebben we dan de RES, hè buurman? Wat denk je? Zullen we nu echt mee kunnen praten? Weet je dat ik dat gewoon niet geloof? Ja, ik denk dat ik mijn zegje kan doen. Dat doe ik nu. Maar of ik daarmee dan ook invloed heb op de besluitvorming? Nou, dat denk ik dus niet. Op papier staat het leuk dat de omgeving erbij betrokken moet worden. En met deze enquête kan dan worden aangetoond dat dit daadwerkelijk is gebeurd.
Maar waar het natuurlijk om gaat is dat initiatieven van begin tot eind in samenspraak met de omgeving worden opgezet. Dan heb je het gevoel dat je als burger wat in te brengen hebt. Sterker nog, dan heb je echt iets in te brengen.”
